۰۸ آذر، ۱۳۸۷


لبخند جاودانه ات زير بار سنگين "شيمی درمانی" رنگ وبوی استقامت،مهروايثارداشت
ومن که ذره ذره آب شدنت رابچشم ديدم
چطور می توانم خواب ابديت راپس از ده سال باور کنم وقتی که
هرروزم خورشيد با ياد تو طلوع وغروب می کند،
و تمام سختی ها،بی رحمی ها و ناجوانمردی ها رنگ می بازندآنگاه که بشوق آغوش گشاده ات، هرشبانگاه تن فرسوده خود را
بزير نور ماه می رسانم.

ای مادر،
مادر


GULUMCAN
AHU SAGLAM